Aπό τότε που ήμουν στην εύθραυστη εφηβική ηλικία όπου οι γνώμες των άλλων για μένα είχαν σημασία και μέχρι σήμερα που μπορώ να υπερασπιστώ τον τρόπο μου με «λογικά» επιχειρήματα μέσω της permaculture (αεικαλλιέργειας), κατηγορούμαι πολλές φορές για έλλειψη «κοπαδικότητας».
Πάντα θεωρούσα πως ήταν εντάξει να έχω λίγα παπούτσια/ρούχα και να τα φοράω μέχρι να λιώσουν. Και ύστερα να φορέσω τα ρούχα ή παπούτσια άλλης, γιατί απλά τα βαρέθηκε, ενώ είχαν τουλάχιστον 2 χρόνια ζωής ακόμα. Αυτό με καθιστούσε «εκτός της μόδας» και φυσικά «τσιγκούνα». Ή να επαναχρησιμοποιώ χαρτί για τις σημειώσεις μου, το οποίο είναι ήδη τυπωμένο από τη μία μεριά. «Πάρε ένα καθαρό χαρτί», μου λένε. «Μα αφού θα γράψω μια σημείωση και ύστερα θα το πετάξω, γιατί να χρησιμοποιήσω καινούργιο;» τους λέω. Και βέβαια, τίθεται και το θέμα της χορτοφαγίας. «Α, είσαι χορτοφάγος;» να με ρωτάνε λες και έχω λέπρα. «Ναι, μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις τρώω κρέας και αν έχω όρεξη, που δεν μου κάνει καθόλου όρεξη τώρα τελευταία» τους λέω. «Ρε τι πάθαμε;» να μου λένε…
Να τι πάθαμε… Πρώτα απ’ όλα πάθαμε τόσο μεγάλη «κοπαδοποίηση», που δεν κατανοούμε πως υπάρχει άλλος τρόπος να δούμε τα πράγματα… πως ο τρόπος που σκέφτεται και διαχειρίζεται το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου γύρω μας τα καθημερινά θέματα και ως αναπόσπαστο συνεπακόλουθο, τους πόρους της γης, (γιατί οι καθημερινές μας υποθέσεις συνήθως χρησιμοποιούν κάποιον πόρο όπως πχ πετρέλαιο) μπορεί στην τελική να μην είναι ο μόνος τρόπος να δούμε και να διαχειριστούμε τα πράγματα.
Με άλλα λόγια, χάρη στην ατέρμονη ανάγκη μας να είμαστε στη μόδα με καινούργια πράγματα, να χρησιμοποιούμε «καθαρό» χαρτί, να τρώμε κρέας σε καθημερινή βάση και άλλα άπειρα πράγματα που κάνουμε καθημερινά, δε σκεφτόμαστε ούτε λεπτό τις επιπτώσεις που έχει η κάθε μας κίνηση στη Γη και στους πόρους της.
Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την αυτοκαταστροφή μας, που δεν το έχουμε πάρει καν χαμπάρι!!
Ευτυχώς υπάρχει ένας τρόπος για όλους μας να γνωρίζουμε, να κατανοήσουμε και να συγκρίνουμε την επίδρασή (αποτύπωμά) μας στη Γη και στους πόρους της, μπας και ξυπνήσουμε λιγάκι…
Το οικολογικό αποτύπωμα είναι ένα μέτρο χρήσης των πόρων ενός ανθρώπου, μιας κωμόπολης, μιας πόλης ή ενός κράτους. Μετράει τη χρήση της ενέργειας, του νερού, του φαγητού, του ρουχισμού, των υλικών στέγασης και της μετακίνησης. Το κάθε ένα από αυτά υπολογίζεται και δίνεται σε εκτάρια (1 εκτάριο = 10 στρέμματα). Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία να μην ξέρουμε τι κοστίζουμε στη Γη και επειδή το αποτύπωμά μας είναι μετρήσιμο, μπορούμε να το μειώσουμε. Το να μειώσουμε το οικολογικό μας αποτύπωμα είναι ένας από τους στόχους σχεδιασμού της permaculture.
Ο κάθε ένας μπορεί να μετρήσει το αποτύπωμά του. Για να έχουμε μία δίκαιη και ισότιμη χρήση των πόρων της Γης, ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται ένα αποτύπωμα των 2,5 εκταρίων (25 στρεμμάτων) για να ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες και να στηρίξει τις διαδικασίες της φύσης που κάνουν τη ζωή εφικτή.
Αυτή τη στιγμή, οι Έλληνες έχουν ένα αποτύπωμα των